Piscis: Κορυφαία σχέση ποιότητας και τιμής στο νέο ψαροφαγικό εστιατόριο στο Μικρολίμανο

Μικρολίμανο ίσον ψάρι: αυτή η εξίσωση παραμένει μέσα στα χρόνια αδιαπραγμάτευτα κλασική, για αυτό και η απόφαση του Παναγιώτη Γιακαλή, του Πέτρου Φωτείνη και του ιδιοκτήτη των εστιατορίων "Koursaros" σε Αθήνα και Μύκονο, Μανώλη Μαυριδάκη να ανοίξουν εκεί το Piscis, πάνω στη περαντζάδα της Ακτής Κουμουνδούρου είχε σίγουρα μια βάση.

Φτάνοντας τις προάλλες στο εστιατόριο για να πάρω μια πρώτη γεύση, μ’ έπιασα να χαζεύω το κτήριο που το στεγάζει. Ακριβώς από πάνω του βρίσκεται ένα σπίτι, με εκείνα τα σιδερένια σκαλιστά μπαλκονάκια και τους ανθρώπους του που ρέμβαζαν με μια μακαριότητα πίνοντας τον καφέ τους και κρατώντας ζωντανή τη μνήμη της γειτονιάς. Το Piscis που σημαίνει στα Λατινικά «το ψάρι» είναι το πρώτο εστιατόριο που εκτός από την επιμέλεια του μενού ο Γιακαλής και ο Φωτείνης, οι οποίοι συνεργάζονται στενά κάτω από την ομπρέλα του The Margi Hotel αλλά σε άλλα - εντός και εκτός Λεκανοπεδίου project - έχουν μπει και επιχειρηματικά στο σχήμα. Θέλει κουράγιο, γερό στομάχι και μεράκι μια τέτοια κίνηση. Το αισθητικό κομμάτι πάντως το πρόσεξαν και με το παραπάνω, κάνοντας ένα mix n’ match κυκλαδίτικων και αστικών στοιχείων που τελικά δόθηκε με καλαισθησία. Εσωτερική σάλα δεν υπάρχει. Σερβίρουν όμως στην αυλή και απέναντι όπου πραγματικά το γαλανόλευκο σκηνικό είναι μια κούκλα.

Περνώντας στο φαγητό, να σας πω ότι το Piscis, αν και «νεογέννητο» έχει ήδη μια κουζίνα με επίπεδο και σαφή προσανατολισμό στην σύγχρονη ψαροφαγία που συνδυάζεται με καλές πρώτες ύλες, δουλεμένες τεχνικές και μοντέρνες παρουσιάσεις. Πρόκειται για ένα γευστικό πεδίο το οποίο και οι δυο τους κατέχουν πολύ καλά, ενώ βάζοντας σε πρώτο πλάνο και απολύτως συνειδητά το value for money, το πακέτο που προφέρουν μοιάζει - και όπως όλα δείχνουν είναι - πραγματικό κελεπούρι. Θα τρίβετε τα μάτια σας με τις τιμές κάποιων πιάτων όπως το άψογα κομμένο σασίμι τους από ψάρι ημέρας που το στολίζουν με ταρτάρ ελιάς (€13), ένα φινετσάτα ντοματένιο σεβίτσε (€13), και μια πληθωρική, μυρωδάτη χωριάτικη με χυμώδη, γλυκοφάγωτα ντοματίνια, προζυμένιο ψωμί και πιρουνάτη κρέμα φέτας (€9.50). Μου άρεσαν εξίσου και τα μύδια τους (€11): πεντανόστιμη σάρκα και προσεγμένο άχνισμα που απελευθέρωνε τα αρώματα  τους, ενώ οι τηγανητές πατάτες (€4.5) που τα συνοδέψαμε ήταν κόλαση. Κλείσαμε με μια ψητή συναγρίδα που αδυνατώ να σκεφτώ που άλλου θα μπορεί κάποιος να την απολαύσει στα €62 το κιλό και τη γνωστή αστεράτη αστακομακαρονάδα του Γιακαλή  με κορυφαίας ποιότητας μπλε αστακό από την Arapis Live Seafood: στα €78 το κιλό είναι οτι πιο ακριβό σερβίρουν στο Piscis. 

Μελλοντικά περιμένω να δω στη ψαριέρα τους και πιο - να το πω έτσι - ταπεινά ψαράκια όπως ζαργάνες, σκάρους, λιγδάκια, γόπες κτλ, όχι τόσο για να κρατήσουν σε σταθερή συχνότητα την ήδη εξαιρετική σχέση ποιότητας - τιμής, αλλά και για να εμπλουτίσουν το θαλασσινό ρεπερτόριο τους. Προσπερνώ προς στιγμής και ορισμένες, ελάχιστες για να είμαι ειλικρινής, τεχνικές αστοχίες σε ένα πραγματικά σύνολο πιάτων που θύμιζαν επίπεδο  εστιατορίου, το οποίο μετράει τουλάχιστον έναν χρόνο ζωής και όχι μόλις δέκα ημέρες.

Τέλος, βρήκα τη λίστα κρασιών συμπαθέστατη αλλά σηκώνει πολλές βελτιώσεις, ενώ το σου που γεμίσουν με κρέμα φυστικού, παρότι comfort έχει μια διαβολεμένα ντελικάτη δομή κι επίγευση που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πίσω από τη συνταγή και την εκτέλεση «κρύβεται» έμπειρος  ζαχαροπλάστης.