Nyx: Γιαπωνέζικο fusion που κεντρίζει το ενδιαφέρον από τον ταλαντούχο Δημήτρη Κότσαλη

Σε μια Αθήνα όπου από τα περισσότερα roof-garden σε ξενοδοχεία του κέντρου, η θέα στην Ακρόπολη ή στον Λυκαβηττό είναι λίγο πολύ αυτονόητη, το να βλέπεις από το τραπέζι σου τον Παρθενώνα ή το Αστεροσκοπείο μπορεί πλέον και να μη σημαίνει από μόνο του πολλά. Κι όμως, αυτό το skyline στην νυχτερινή Αθήνα από το ανακαινισμένο πλέον Nyx που βρίσκεται στην κορυφή του Academias Hotel, είναι για να το πιεις στο ποτήρι.

Επιστρέφοντας μετά από ένα χρόνο στο Nyx, διαπιστώνω πως το φρεσκάρισμα που έγινε στο εσωτερικό του ενίσχυσε με επιπλέον πόντους την ατμόσφαιρα: το vibe παραμένει dark & sexy και σε αυτό βοηθάει πολύ ο φωτισμός, η μπάρα αξιοποιεί πλέον και τις δυο πλευρές της, η ακουστική δίνει  γλύκα στα ντεσιμπέλ, οι μουσικές αγαπάνε τους dance ρυθμούς αλλά τα κομμάτια που διαλέγουν ενσωματώνονται τόσο κελαρυστά στην ατμόσφαιρα. Η ομάδα του σέρβις, τώρα, έρχεται να συμπληρώσει αυτό το σκηνικό με επαγγελματισμό και ευγένεια που συνδυάζονται όμως με γνώσεις: ρώτησα ένα σωρό πράγματα για τα sake τους και οι απαντήσεις ή η κατεύθυνση που μου δώσανε για να επιλέξω κάτι κοντά στα γούστα μου, φανερώνει ξεκάθαρα το επίπεδο.

Τα ωραία, όμως, δεν σταματούν εδώ. Επικεφαλής στη κουζίνα του Nyx είναι ο Δημήτρης Κότσαλης, ένας πραγματικά ταλαντούχος και αεικίνητος μάγειρας της νέας γενιάς που βγήκε άξια στο φως από την μπριγκάντα του ταχυδακτυλουργού του γιαπωνέζικου fusion, Πολυχρόνη Δαμαλά. Η θητεία του για πολλά χρόνια στο πλάι ενός σεφ που κάποτε κεντούσε σε αυτό το τεραίν, τον εφοδίασε με δημιουργικότητα, σωστή τεχνική, αγάπη για τις εξαιρετικές πρώτες ύλες και το ανάλογο πείσμα να τα καταφέρνει σε ένα γευστικό πεδίο που αν δεν δώσεις έμφαση στις λεπτομέρειες, αν αγνοήσεις τις ισορροπίες ή κάνεις το λάθος να χρησιμοποιήσεις δευτεροκλασάτα υλικά, οι «νάρκες» που θα πατήσεις είναι πολλές. Παρόλα αυτά, ο Κότσαλης, τα πηγαίνει πολύ καλά, φτιάχνοντας στο Nyx ένα εκτενές μενού που συνδυάζει το ιαπωνικό fusion με τη Nikkei κουζίνα. Ρίχνει τους προβολείς στην πρώτη κι αφήνει τη δεύτερη ως συμπρωταγωνιστή να κινητοποιεί ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον.

Το «χέρι» του φαίνεται κατ’ αρχάς στα ωμά: στο αιγαιοπελαγίτικο tiradito με κρανιό, γαρίδα Κοιλάδας, σολομό και χέλι η σάλτσα  πρασίνου τσίλι είναι με ακρίβεια αιχμηρή και δεν σκεπάζει τα ψάρια, στο δε crudo οι γαρίδες - πάλι από την Κοιλάδα - έχουν υπέροχη, θαλασσινή γλύκα που δουλεύει άψογα με το σαλάμι Δράμας, δίπλα σε μια δροσιστική, ντελικάτη bisque. Δοκίμασα επίσης βαθιά νόστιμες καραβίδες: στις ζεστές το κεφάλι ήταν μεν εξαιρετικό με τα ζουμιά του, αλλά η σάρκα ξέφυγε στο ψήσιμο. Για να καταλάβετε την ποιότητα της πρώτης ύλης πρέπει να παραγγείλετε τις ωμές. Αισθητά βελτιωμένα σε σχέση με την πρώτη φορά που έφαγα στο Nyx βρήκα τα gyoza - δεξιοτεχνικό τηγάνισμα και υποδειγματικά λεπτή ζύμη - με οσομπούκο, shiitake, kimchi, κρέμα παλαιωμένης παρμεζάνας και φρέσκια τρούφα. Ανάλογα υψηλές επιδόσεις σημειώνει η κουζίνα στα yakitori με το μπούτι κοτόπουλου να τερματίζει πρώτο σε σχέση με τα υπόλοιπα, ενώ το αρνίσια παϊδάκια, έρχονται μεν ψημένα medium, ωστόσο τους λείπει βάθος στη γεύση.

Το σούσι στο Nyx σίγουρα φιγουράρει μέσα στην πεντάδα με τα καλύτερα στην Αθήνα. Προσωπικά βρήκα τα nigiri αρκετά πιο καλοφτιαγμένα σε σχέση με τα rolls, τα οποία χωρίς να είναι συναρπαστικά, με άφησαν αρκετά ευχαριστημένο. Φτάνοντας, τέλος,  στα κονσεπτικά επιδόρπια, μια γενική αίσθηση θα μπορούσε να είναι πως η παρουσίαση υπερτερεί της γεύσης, αν και όλα τους αποδείχθηκαν νόστιμα και με σωστό τύλιγμα! Αν ξεφυλλίσετε τη λίστα κρασιών, σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας ταιριάζει. Όμως δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να την εμπλουτίσουν. Το Nyx με τον Δημήτρη Κότσαλη στο τιμόνι της κουζίνας δίνει μια δυνατή παράσταση που συνδυάζει fun και κοσμοπολιτισμό με μια γοητευτική κουζίνα , που έχει πολλαπλάσια θετικά στοιχεία παρά αρνητικά και κατά τη γνώμη μου θα άξιζε να το δοκιμάσετε. Οι τιμές θα βοηθήσουν, άλλωστε, να το δείτε με ακόμη φιλικότερο μάτι.