Περί ανδρικής μόδας και βαμβακερών κοστουμιών

Η στήλη όπως θα έχετε καταλάβει δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις εφήμερες ανδρικές τάσεις της μόδας, που ειδικά φέτος προτείνει από λεοπάρ υφάσματα μέχρι καυτά σορτσάκια, απλά καταγράφει απόψεις για το κλασσικό ανδρικό ντύσιμο, την ιστορία του και συχνά και ένα συνδυασμό των δύο, ρίχνοντας κάποιες κλεφτές ματιές και στα σύγχρονα trends. Η αλήθεια είναι για παράδειγμα, ότι στο περιβάλλον του FNL θα έμοιαζε γελοία η ανάλυση για την καλοκαιρινή ανδρική συλλογή του οίκου Vivian Westwood από τον Andreas Kronthaler (που πρέπει να θυμίσω ότι επί εποχής της, διέθετε και ένα από τα καλύτερα ατελιέ χειροποίητου ανδρικού ενδύματος στο Λονδίνο), μια και κατά τη γνώμη μου, καταστρέφει την ιστορία της φίρμας καθώς δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα ουσιαστικό πίσω από τις δημιουργίες του, και πάνω απ’ όλα, ίχνος κομψότητας. Αλλά ούτε, για να αναφέρω ένα έστω ακόμα παράδειγμα, την ανδρική συλλογή του πολύ ταλαντούχου Kim Jones για την Dior -κατά τη γνώμη μου, πιο ευφάνταστη από τη γυναικεία συλλογή του οίκου με την υπογραφή της Maria Grazia Chiuri- μια και απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, με συγκεκριμένες προσλαμβάνουσες και κυριολεκτικά fashion victim. Για να μην είμαι άδικος βέβαια, στον συγκεκριμένο υπάρχουν και κάποιες προτάσεις, που αν τις απομονώσεις από το γενικότερο στάιλινγκ που τις συνοδεύει, κατανοείς ότι έχει μεγάλο ταλέντο…αρκεί να ξεχάσουμε τα παντελόνια που προτείνει, ειδικά στη φετινή collection, μια που τα περισσότερα τελειώνουν πολύ πάνω από τον αστράγαλο, θυμίζοντας παλαιότερα trends.

Προφανώς, τουλάχιστον για εκείνους που με γνωρίζουν προσωπικά και για να μην παρεξηγηθώ, υποστηρίζω την παρουσία της genderless fashion, μια και τα ρούχα ίσως δεν κάνουν τον παπά όπως όλοι ξέρουμε, σίγουρα όμως το ντύσιμό μας, στοιχειοθετεί μια δήλωση και μάλιστα με δυναμικό τρόπο. Παράλληλα, η κοινωνία μας πρέπει να αποδέχεται την αυτοέκφραση της κάθε μονάδας, γιατί έτσι οφείλει, είναι λίγο οξύμωρο όμως το γεγονός, ότι στις γυναικείες συλλογές, υπερισχύει η θηλυκότητα, ενώ στις ανδρικές…η θηλυκότητα. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι τις ανδρικές σειρές των μεγάλων οίκων (ειδικά τα τελευταία χρόνια), ακολουθεί ένα μεγάλο γυναικείο κοινό, και όπως καταλαβαίνω, εκτός και αν κάνω λάθος, πολύ μεγαλύτερο από το ανδρικό που ακολουθεί (και αποκτά) ένα κομμάτι της γυναικείας συλλογής του εκάστοτε οίκου. Στην πραγματικότητα βέβαια, αυτό που σχεδόν μια δεκαετία συμβαίνει, εκτός από την τελευταία χρονιά που υπήρξαν εξαιρετικές αλλαγές (προς το καλύτερο τουλάχιστον στην ανδρική ένδυση), εύκολα μπορούσες να μπερδέψεις στις γυναικείες συλλογές, τη δημιουργία ενός σχεδιαστή με εκείνη που παρουσίασε την ίδια ή την προηγούμενη σεζόν κάποιος άλλος. Προφανώς αυτή η ήσυχη πολυτέλεια που πρόσθεσαν στην πρώτη γραμμή των επιλογών τους οι CEO των πολυτελών οίκων, λειτούργησε αρκετά χρόνια εμπορικά, άφησε όμως πιο πίσω τη δημιουργικότητα και μακροχρόνια έφερε αρνητικό αποτέλεσμα, αν κρίνουμε και από τις τεράστιες μειώσεις στις πωλήσεις τους την τελευταία χρονιά. Φυσικά το pixelated print, εύρημα του Pharell Williams για την πρώτη του ανδρική συλλογή στη Louis Vuitton υπήρξε εντυπωσιακό, ήταν όμως αρκετό για να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για μια μεγάλη στιγμή στην ανδρική μόδα, μάλλον όχι.

Αυτά τα ολίγα όσον αφορά στη σύγχρονη μόδα γενικότερα, μια και αυτή την εβδομάδα θα μιλήσουμε για τα βαμβακερά – seersucker υφάσματα. Tο seersucker είναι ένα ελαφρύ βαμβακερό ύφασμα με εναλλασσόμενες τσαλακωμένες και λείες, συνήθως κάθετες ρίγες στην ύφανση του που σε γενικές δεν χρειάζεται σιδέρωμα. Η κατασκευή του είναι αυτή που κάνει αυτό το ύφασμα τέλειο για πιο ζεστές θερμοκρασίες, έχοντας λιγότερα σημεία επαφής με το δέρμα, λόγω της ανάγλυφης υφής του. Το συγκεκριμένο ύφασμα είναι κατασκευασμένο όπως είπαμε από βαμβάκι, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις υφαίνεται μαζί με μετάξι, μια και έτσι παρουσιάστηκε πρώτη φορά, αλλά στις μέρες μας δύσκολα συμβαίνει αυτή η μίξη. Συνώνυμο με την άνοιξη και το καλοκαίρι το συγκεκριμένο ύφασμα που καλό είναι να μη σιδερώνουμε μια και με την υψηλή θερμοκρασία αφαιρούνται οι ανάγλυφες ρίγες και καταστρέφεται ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του, είναι ιδανικό για ανάλαφρα σακάκια και κοστούμια μια και η ύφανση του επιτρέπει στον αέρα να το διαπερνάει δροσίζοντας το σώμα μας. Εν τω μεταξύ, η πλύση του σε ένα απλό οικιακό πλυντήριο και σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, κάνει ακόμα καλύτερη την όψη του, μια ενισχύει το εφέ της ανάγλυφης ρίγας, ενώ γίνεται και πιο απαλό.

Η λέξη προέρχεται από τις περσικές Shir shîr και Shekar shakar, που κυριολεκτικά σημαίνει "γάλα και ζάχαρη", από την υφή ("ζάχαρη") στο κατά τα άλλα λείο ("γάλα"). Η ανομοιομορφία στην ύφανση του, κάνει το ύφασμα να κρατιέται κυρίως μακριά από το δέρμα αντί να ακουμπάει πάνω του, ειδικά όταν είναι βρεγμένο με ιδρώτα, διευκολύνοντας έτσι τη διάχυση της θερμότητας και την κυκλοφορία του αέρα. Υπήρξε αγαπημένο ύφασμα κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιακής περιόδου και ιδιαίτερα δημοφιλές για παράδειγμα στις αποικίες με ζεστά κλίματα όπως η Ινδία. Έχει χρησιμοποιηθεί και για την κατασκευή σεντονιών, μαξιλαριών και πιτζαμών, εξ αιτίας του «δροσερού» χαρακτήρα του, αλλά και από την εργατική τάξη λόγω της ανθεκτικότητας του. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, τα κοστούμια από ύφασμα seeksucker έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή στο ζεστό και υγρό περιβάλλον της Νέας Ορλεάνης, αλλά και αγαπημένο ύφασμα των αγροτών.

Από το 2012 με την αναζωπύρωση του preppy look, επανήλθε δυναμικά στην ανδρική μόδα και εμφανίστηκε σε ταινίες όπως το The Great Gatsby, ενώ στις μέρες μας θεωρείται ένα ακριβό ύφασμα μια η κατασκευή του απαιτεί αργή ταχύτητα στην ύφανση. Σακάκια και κοστούμια από βαμβακερό seeksucker, διαθέτουν πολλές φίρμες, από την Ralph Lauren, την J.Crew Crosby, την Tommy Hilfiger, την Thom Browne έως την Boss και την Brooks Brothers. Το συναντάμε ακόμα και σε πιο κλασσικούς ανδρικούς οίκους, όπως για παράδειγμα τη Loro Piana, που συνήθως προτιμούν και για τους ζεστούς μήνες, cool wool υφάσματα με πολύ λεπτή και αραιή πλέξη.