Letter from Crete part 1

Είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση η Κρήτη, για αυτό και καθυστερήσαμε τόσο να την εντάξουμε στα βραβεία. Χρειάζεται χρόνο, χιλιόμετρα, ψάξιμο. Εδώ, τα καλά σημεία για φαγητό μπορεί να βρίσκονται παντού: στο καφενείο ενός χωριού, στο προσεγμένο τουριστικό εστιατόριο, μέσα σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, σε μια ταβέρνα πάνω στη θάλασσα ή σε ένα απομακρυσμένο, ορεινό χωριό. Οι εναλλαγές είναι απίστευτες, το νησί τεράστιο και με πολλά πρόσωπα και βέβαια η κουζίνα, η γαστρονομία της Κρήτης είναι περισσότερο συνυφασμένη με τη ζωή, την καθημερινότητα, τον τόπο και τους ανθρώπους από ότι σε οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ελλάδα.

Πέρσι, μετά από πολλά χρόνια, ήρθα εδώ για δυο μέρες μόνο για μια συνέντευξη και μια δοκιμή στο νόστιμο, κοσμοπολίτικο fish-restaurant Saradari που μάλιστα κέρδισε και ένα αστέρι στα φετινά FNL Best Restaurant Awards, τα πρώτα που συμπεριέλαβαν την Κρήτη στην «ύλη» τους. Φέτος, το πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετή Κρήτη. Τώρα γράφω αυτό το πρώτο μέρος του «γράμματος» από την Μεγαλόνησο με θέα -από το "δωμάτιο" μου τη φωτογραφία που εικονογραφεί το edito. Το εντυπωσιακό Abaton Island Resort & Spa ενσαρκώνει στην εντέλεια μία από τις πτυχές της Κρήτης: τα πολυτελή πεντάστερα ξενοδοχεία. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Σε αυτή την πρώτη εβδομάδα στο νησί έμεινα σε δύο ξενοδοχεία, εξαιρετικά και τα δύο αλλά και τόσο διαφορετικά. Το πρώτο, το κλασικό Elounda Peninsula All Suite ανήκει στην οικογένεια Κοκοτού που δημιούργησε τον μύθο της Ελούντας πριν από μισό -και βάλε- αιώνα. Το ξενοδοχείο αυτό όταν άνοιξε δημιούργησε νέα standards και τώρα είκοσι χρόνια (και κάτι) αργότερα αποπνέει πολυτέλεια και χαλαρότητα σε μια μοναδική old money ισορροπία και μια σιγουριά που πατάει γερά πάνω στην πατίνα του χρόνου και την παράδοση.

Εδώ, στο πρώτο τριήμερο δοκίμασα τα σημαντικότερα εστιατόρια του συμπλέγματος Elounda Peninsula, Porto Elounda & Elounda Mare και οι εντυπώσεις ήταν θαυμάσιες τόσο από το ιταλικό Il Borro (φωτό επάνω) -της οικογένειας Ferragamo, στην Τοσκάνη- όσο και από το θρυλικό πλέον Old Mill που φέτος πήρε δύο αστέρια FNL και σερβίρει μια μοντέρνα, δημιουργική εκδοχή της κρητικής κουζίνας, ενώ δυνατό ξεκίνημα έκανε το διεθνές Japanese fusion Sumosan (Λονδρέζικης καταγωγής) που άνοιξε πριν από λίγες μέρες (αναλυτικές εντυπώσεις για όλα θα ακολουθήσουν σύντομα).

Το δεύτερο είναι το Abaton Island Resort & Spa, στον Λιμένα Χερσονήσου. Ένα σχετικά νέο ξενοδοχείο πέντε σκάρτων ετών που μας είχε εντυπωσιάσει με την αρτιότητα, το στιλ και τη γαστρονομία του από την πρώτη φορά που το επισκεφθήκαμε το 2019. Από τότε μάλιστα αποφασίσαμε ότι θα οργανώσουμε εδώ την ετήσια εκδρομή του FNL, βέβαια ο covid μας καθυστέρησε λίγο, αλλά πλέον ήρθε η ώρα. Και αυτή τη φορά η φιλοξενία είναι αξέχαστη, όμως είναι τα εστιατόρια που κέρδισαν τις εντυπώσεις! Στο,βραβευμένο με αστέρι FNL, κρητικό Elemes, ο σεφ Γιώργος Χρονάκης, «πειράζει» λίγο και με σεβασμό την κρητική παραδοσιακή κουζίνα χωρίς ποτέ όμως να «φλυαρεί» γευστικά ή να απομακρύνεται από την ουσία. Στο επίσης βραβευμένο ψαροφαγικό Bony Fish, το επίπεδο είναι και πάλι υψηλό με μια εξαιρετική ισορροπία ουσίας-φαντασίαςκαι απίθανη πρώτη ύλη. Το Wow steak house τέλος, μπορεί να κινείται ένα σκαλάκι πιο κάτω από τα άλλα δύο, όμως είναι από τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια για κρέας που έχω επισκεφθεί τελευταία, ενώ και το Buddha Bar που φιλοξενείται γύρω από την πισίνα του ξενοδοχείου ξεχωρίζει. Και δεν είναι μόνο τα a la carte εστιατόρια που διακρίνονται, το τμήμα F & B του ξενοδοχείου συνολικά «πετάει» με φανταστικά πρωινά, αρτοποιήματα to die for, εμφιαλωμένα κοκτέιλ, θεματικά mini-bars και ότι άλλο μπορεί κανείς να περιμένει από ένα κορυφαίο ξενοδοχείο που πραγματικά προσέχει το φαγητό του ολοκληρωτικά!

Και μπορεί στο πρώτο αυτό ταξίδι στην Κρήτη, να «κλειστήκαμε» -κυρίως- σε δύο ξενοδοχεία όμως θα ακολουθήσουν και άλλα και πολλές ακόμη εντυπώσεις. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ, τα ξενοδοχεία αυτού του επιπέδου είναι αρκετά, είναι σημαντικά και έχουν υπάρξει η ατμομηχανή του ελληνικού τουρισμού.

Στην Κρήτη όμως είναι και η παράδοση που μετρά και αποτελεί πόλο έλξης μαζί με την ιστορία, τη φύση, τη θάλασσα. Και σε ελάχιστους άλλους τόπους η παράδοση «μεταφράζεται» τόσο επιτυχημένα ακόμη και σε ορισμένα «τουριστικά» εστιατόρια. Ίσως η Κρήτη να είναι από τις ελάχιστες περιοχές στη χώρα που το «τουριστικό» δεν υποδηλώνει υποχρεωτικά μετριότητα. Το θυμάμαι και από το παρελθόν με εστιατόρια όπως -τότε- ο Μύλος του Κερατά, το έζησα και τώρα με το περίφημο «Πεσκέσι». Ένα αστέρι FNL και σε αυτό κυρίως χάρη στην πρώτη ύλη του, το farm to table concept του, αλλά και την αναβίωση παραδόσεων και υλικών πιο ξεχασμένων. Μπορεί να μην βρήκα την μαγειρική συναρπαστική, όμως η νοστιμιά δεν έλειψε ποτέ και η συνολική εμπειρία είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερα αξιόλογη.

Η Κρήτη είναι ένας ολόκληρος κόσμος και τώρα που «βουτήξαμε» θα τον εξερευνήσουμε!